Critiquing the Challenges of Translating Definite Predicate in the Qur'an (Depending on Definite Beautiful Names Prefixed with Gender AL)

Document Type : مقالات علمی پژوهشی

Author
Lorestan University
Abstract
One way to make an exception in Arabic is resorting to definite predicate. It has been utilized in numerous verses of the Qur'an to express exception. One instance of this usage of definite predicate in the Qur'an occurs at the end of verses in which the Beautiful Names are mentioned as definite complement with gender AL. In some of these verses the above-mentioned definite Predicate has been juxtaposed with emphatic particles and copulation. Our approach in the present study has been one based on both a complete induction and a qualitative quantitative method that analyses the verses in which these expressions occur; it likewise analyses the problems translators encounter when translating them. The results show that amongst the most daunting of these problems are: taking definite complement and indefinite complement for one, translating definite beautiful names as indefinite, not being attentive to more than one definite predicate in one verse, not heeding he different ways of translating different exceptions, the existence of different multiple exceptions in one verse, the difficulty of including multiple emphatic structures and exception in Persian, not willing to follow the same path when it comes to similar structures, not being alert to the syntactic structures in the source language, being doubtful about the exception in the verse, not coming up with a usual equivalent, having juxtaposing definite Beautiful Names with other emphatic particles. As for precision in the studied verses, the most precise translations were the ones done by the center for Quranic culture and sciences, Saffarzadeh and Balaghi. Moreover, no significant discrepancy was detected when comparing the classical and contemporary renditions in terms of showing or not showing the concept of exception in the translations.

Keywords

Subjects


آق‌اولی، حسام العلماء، دُرر الأدب، چ3، قم: هجرت، (1373ش).
ابن‌ انباری، عبدالرحمن‌بن‌محمد، البیان فی غریب اعراب القرآن‌، قم: موسسه دارالهجره، (1362ش).
ابن‌ حموش، مکی، مشکل اعراب القرآن‌، مصحح: یاسین محمدسواس، ط3، بیروت: دارالیمامه، (1423ق).
ابن‌ عاشور، محمدطاهر، تفسیر التحریر والتنویر، ط1، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی‌، (1420ق).
ابن‌ منظور، محمدبن مکرم، لسان العرب، قاهره: دارالمعارف، (بی‌تا).
ابن‌هشام، عبدالله‌بن‌یوسف‌، مغنی‌اللبیب‌عن‌کتب‌الاعاریب، تحقیق محمد‌محی‌الدین عبدالحمید، بیروت: المکتبه‌العصریه، (1425ق).
ابوحیان‌الأندلسی، محمدبن‌یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، محقق: صدقی محمدجمیل، ط1، بیروت: دارالفکر، (1420ق).
احمدی‌گیوی، حسن، انوری، حسن، دستور زبان فارسی1، چ 27، تهران: انتشارات فاطمی، (1384ش).
بهرام‌پور، ابوالفضل، ترجمه قرآن کریم، تهران: امیدوار، (1386ش).
تفتازانی، سعدالدین، مختصر المعانی، چ 8، تهران: دارالفکر(1383ش)
جرجانی، عبدالقاهر، دلائل‌الإعجاز فی علم‌المعانی‌، بیروت: دارالکتب العلمیه، (بی‌تا).
جواهری، محمدحسن، روش‌شناسی ترجمه قرآن کریم، چ4، تهران: پژوهشگاه حوزه و اندیشه، (1395ش).
حدادعادل، غلامعلی، ترجمه قرآن کریم، مشهد: انتشارات آستان‌قدس رضوی، (1390ش).
خرمشاهی، بهاء‌الدین، ترجمه قرآن کریم، تهران: دوستان، (1384ش).
درویش، محیی‌الدین، إعراب القرآن و بیانه، ط3، حمص (سوریه): دارالإرشاد، (1412ق).
رجایی، محمدخلیل، معالم‌البلاغه، چ2، شیراز: انتشارات دانشگاه پهلوی، (1353ش).
زمانی، کریم، ترجمه روشنگر قرآن کریم، تهران: نامک، (1391ش).
زمخشری، محمود‌بن‌عمر، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل وعیون الأقاویل فی وجوه التأویل‌، بتصحیح مصطفی حسین احمد، ط3، بیروت: دارالکتاب العربی‌، (1407ق).
سبکی، علی‌بن‌عبدالکافی، عروس‌الأفراح فی شرح تلخیص المفتاح، بیروت: المکتبه العصریه، (بی‌تا).
سعدی، عبدالرحمن‌بن‌ناصر، قواعد الحسان لتفسیر القرآن، ط1، ریاض: مکتبهالرشد للنشر و التوزیع، (1420ق).
سکاکی، یوسف‌بن‌ابی‌بکر،‌ مفتاح العلوم، ط2، بیروت: دارالکتب العلمیه، (1407ق).
سیدطنطاوی، محمد، معجم إعراب الفاظ القرآن الکریم، ط2، قم: دارالفقه للطباعه والنشر، (1384ش).
شریعت، محمدجواد، دستور زبان فارسی، چ7، تهران:اساطیر، (1375ش)
شریف لاهیجی، محمدبن‌علی،‌ تفسیر شریف لاهیجی‌، به تصحیح جلال‌الدین محدث، تهران: دفتر نشر داد، (1373ش).
شمیسا، سیروس، معانی، چ4، تهران: میترا، (1394ش).
صافی، محمود، الجدول فی إعراب القرآن و صرفه و بیانه مع فوائد نحویه هامه، ط4، دمشق: دار الرشید، (1418ق).
صالح‌السامرائی، فاضل، لمسات بیانیه فی نصوص من التنزیل، ط3، عمان: دارعمار، (2003م).
ـــــــــــــــــــــ، معانی النحو، بیروت: دارإحیاءالتراث العربی (1428ق).
صفارزاده، طاهره، ترجمه قرآن، چ2، تهران: مؤسسه فرهنگی جهان رایانه کوثر، (1380ش).
طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان‌، ترجمه محمدباقر موسوی، چ5، قم: دفتر انتشارات اسلامی‌ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، (1374ش).
طبرسی، فضل‌بن‌حسن‌، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، چ3، تهران: ناصرخسرو، (1372ش).‌
طبیبیان، سید حمید، برابرهای دستوری در عربی و فارسی، چ1، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، (1387ش)
ـــــــــــــــــ، برابرهای علوم بلاغت در فارسی و عربی، چ3، تهران: امیر کبیر، (1398ش).
عبدالفتاح فیود، بسیونی، علم المعانی، القاهره: مؤسسه المختار للنشر والتوزیع، (2015م).
عکبری، عبدالله بن حسین‌، التبیان فی إعراب القرآن‌، ط1، ریاض: بیت الأفکار الدولیه (1419ق).
علوان، عبدالله‌بن‌ناصح، اعراب القرآن الکریم، ط1، طنطا: دارالصحابه للتراث، (1427م).
غلامحسین‌زاده، غلامحسین، راهنمای ویرایش، چ2، تهران: سمت، (1384).
فخررازی، محمد‌بن‌عمر، نهایه‌الإیجاز، به تحقیق نصرالله حاجی مفتی اوغلی، بیروت: دارصادر، (2004م).
ــــــــــــــــــــــ، التفسیر الکبیر(مفاتیح‌الغیب)، ط3، بیروت: دارإحیاء التراث العربی‌، (1420ق).
فرشیدورد، خسرو، درباره ادبیات و نقد ادبی، چ4، تهران: امیرکبیر، (1382ش).
قرائتی، محسن،‌ تفسیر نور، چ1، تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن‌، (1388ش).
کرباسی، محمدجعفر، اعراب القرآن، ط 1، بیروت: دار و مکتبه الهلال، (1422ق).
کزازی، میرجلا‌ل‌الدین، معانی؛ زیباشناسی سخن پارسی، چ6، تهران: کتاب ماه، (1385ش).
مجتبوی، سیدجلال‌الدین، ترجمه قرآن حکیم، تهران: انتشارات حکمت، (1372).
محسنی، علی‌اکبر، «مضامین اسلوب قصر در نهج البلاغه»، فصلنامه لسان مبین، س3، ش6، 168-191،
(1390ش).
معروف، یحیی، فن ترجمه، چ5، تهران: سمت، (1384ش).
مکارم‌شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن کریم، مشهد: آستان قدس رضوی، (1390ش).
نحاس، احمد بن محمد، اعراب القرآن، ط1، بیروت: دار الکتب العلمیه، (1421ق).
وحیدیان‌کامیار،تقی، دستور زبان فارسی 1، چ3، تهران: سمت، (1381ش).
همایی، ماهدخت بانو، یادداشتهای استاد علامه جلال‌الدین همایی درباره معانی و بیان، چ2،تهران: هما، (1373)
نرم‌افزار جامع‌التفاسیر نور، نسخه 3، قم: مرکز کامپیوتری علوم اسلامی