Investigating the removing the Maʻtūfun ʻAlayh before the prefixed particle of purpose Lām on the Muḍārʻ verb in the Holy Qur'an and its effect on the verses translation

Document Type : Original Research

Authors
J. gholamrezai 1
Z. soltani 2
1 4th level graduate of Qom seminary / PhD student of Islamic ethics at Qom University of Islamic Education
2 Master's degree in Islamic Philosophy and Theology, Tarbiat Modares University, Tehran / Ph.D. student in Islamic Philosophy and Theology, Imam Sadiq University, Tehran Sisters Campus.
Abstract
One of the Quranic style is the “Maʻtūfun ʻAlayh: Lām Taʻlīl+fiʻl Muḍāriʻ (Maṣdar Muʼawwal Majrūr bi Lām and belongs to the verb existing or ordained in the verse); wāw+ Maʻtūf: Lām Taʻlīl+ fiʻl Muḍāriʻ (Maṣdar Muʼawwal Majrūr belongs to the fiʻl Maʻtūfun ʻAlayh). In these methods, Maʻtūfun ʻAlayh and Maʻtūf considering the Lām Taʻlīl is mentioned in them, are the reason for the verb belongs to themselves in the verse. Sometimes in these methods mentioned Maʻtūfun ʻAlayh. Sometimes mentioned Maʻtūfun ʻAlayh method and sometimes deleted. Since God is wise, the elimination of the Maʻtūfun ʻAlayh in this method has wisdom. The present study with the analytical-descriptive method examines this wisdom and its effect on translating these verses. The results indicated that the reason for deleting the Maʻtūfun ʻAlayh is the existence of secrets that the audience cannot understand it, so God almighty has eliminated the Maʻtūfun ʻAlayh to observe the audience position. The author analyzes the reason for removing the subjects of these verses, including the issues of verses express the causes of formative and legal commandment or force and authority that cannot be understood by the people. The combination of these verses is: waw ʻAtf, Lām Taʻlīl+ fiʻl Muḍāriʻ Muʼawwal (Jār wa Majrūr) that is coordinate on Maʻtūfun ʻAlayh Muqaddar (Jār wa Majrūr) that belongs to the mentioned verb in the verse. This method of composition informs the audience in the verses translation that the mentioned Maʻtūfun ʻAlayh in the verse is not the final reason for the verb belonging to the Lām Taʻlīl, and there are high ends that in the verse have been eliminated.


Keywords

Subjects

1. قرآن کریم
2. ابن بابویه، محمد بن على‏، علل الشرائع‏، قم‏، کتاب فروشى داورى‏، چاپ اول‏،( 1385ش).
3. ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، تونس، الدار التونسیه، چاپ اول،(1984م).
4. ابن عطیه اندلسى، عبدالحق بن غالب، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول،(1422ق).
5. ابن هشام، عبد الله بن یوسف، مغنی اللبیب، قم، کتابخانه حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی(ره)، چاپ چهارم،(بی‎تا).
6. آلوسى، سیدمحمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب‌العلمیه، چاپ اول،(1415ق).
7. آیتى، عبد المحمد، ترجمه آیتى، تهران، انتشارات سروش،(1374ش).
8. حقى بروسوى، اسماعیل، تفسیر روح البیان، بیروت، دارالفکر،(بى‎تا).
9. الخالدی، صلاح عبد الفتاح، إعجاز القران بیانی ودلائل مصدره الربانی، عمان، دارعمار، چاپ اول،(1421ق).
10. خرازی، سید محسن، بدایة المعارف الإلهیة فی شرح عقائد امامیة، قم، موسسه نشر الاسلامی، چاپ نوزدهم،(1431ق).
11. درویش، محی الدین، اعراب القرآن وبیانه ، سوریه، دار الارشاد، چاپ چهارم،(1415ق).
12. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ سوم،(1407ق).
13. سمرقندى، نصربن محمد بن احمد، بحرالعلوم، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول،(1413ق).
14. سیوطی، جلال الدین، الأشباه و النظائر فی النحو، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ دوم،(1984م).
15. الشریف الرضی، محمد بن الحسین، حقائق التأویل، بیروت، دار المهاجر، چاپ اول،(1406ق).
16. صافى، محمود، الجدول فی إعراب القرآن و صرفه و بیانه مع فوائد نحویة هامة، دمشق‏، دار الرشید، چاپ چهارم،(1418ق‏).
17. صدر، سید محمدباقر، بحوث فی علم الاصول، تقریرات شاهرودی، سید محمود، قم، الغدیر للدراسات الاسلامیۀ، چاپ دوم،(1417ق).
18. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ پنجم،(1417ق).
19. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم،(1372ش).
20. عبد الرحمن بنت الشاطی، عایشة، الإعجاز البیانی للقرآن، القاهره، دار المعارف، چاپ دوم،(1404ق).
21. عکبرى، عبدالله بن حسین، التبیان فی إعراب القرآن، ریاض، بیت الأفکار الدولیة، چاپ اول،(1419ق).
22. فضل حسن عباس، لطائف المنان وروائع البیان فی دعوى الزیادة فی القرآن، بیروت، دارالنور، چاپ اول،(1410ق).
23. قرشى، سید على اکبر، تفسیر أحسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت،(1377ش).
24. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ دوم،(1386ش).
25. گرمارودى، موسوی، ترجمه قرآن(گرمارودى)، تهران، انتشارات قدیانى،(1384ش).
26. مجتبوى، سید جلال الدین، ترجمه مجتبوى، تهران، انتشارات حکمت،(1371ش).
27. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،‏ بحار الانوار، بیروت‏، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ: دوم‏،(1403ق).
28. مشکینی، علی، ترجمه مشکینى، قم، الهادى،(1381ش).
29. یعقوب، امیل بدیع، موسوعه النحو و الصرف و الاعراب، بیروت، بی‌نا،(بی‌تا).
Quranic and Hadith Researches of Modares
Volume 9, Issue 18
March 2023
Pages 65-101