A Study of the Qur'anic Dialogues Translation Based on Dynamic Balance (Case Study: A Reading Translation of the Qur'an Ali Maleki)

Document Type : Original Research

Authors
1 Imam Khomeini International University
2 Imam Khomeini International University,
Abstract
The element of dialogue is one of the main ways to spread the story and image of the characteristics and representation of situations. In the Holy Qur'an verses, dialogues, especially in the Qur'anic stories have a prominent and frequent place. One of the prominent features of these conversations is the crystallization of personalities various tones, which is based on the arrangement quality of words, signifying the rhetorical elements of the sentence, favor (Iltifāt) and other phonetic ultimatums and techniques formed and indicating the distinctive speech style of each character. The revival of this feature in translation language requires attention to the capacities of the target language and all elements of the word style-making so that the diversity of the characters and the dialogue style and tone of the characters in the target language are represented. The present study aimed to analyze the translator's strategies in conveying Quranic address styles by a descriptive-analytical method and selecting a number of verses based on Quranic dialogues in the reading translation of the Qur'an Ali Maleki. The results indicated that the translator in this translation has tried to recreate the style of conversations with strategies such as paying attention to the stylistic meaning of words, how to combine words in sentences, using added of instincts, using words and speaking interpretations.




Keywords

Subjects


قرآن کریم
احمدخانی، محمدرضا، (1393)، «بررسی جامعه‌شناختی عبارات خطاب در فارسی گفتاری محاوره‌ای»، زبان‌شناخت، سال پنجم، شماره اول، صص: 1ـ 18.
امامی، کریم، (1372)، از پست و بلند ترجمه، تهران: انتشارات نیلوفر.
باقری، محمدمهدی؛ ملکی، علی؛ (1394)، «معرفی ترجمه خواندنی قرآن (بخش 2)»، ترجمان وحی، سال 19، شماره 37، صص: 113ـ 136س.
پالامبو، گیزپه، (1392)، اصطلاحات کلیدی در مطالعات ترجمه، ترجمه فرزانه فرحزاد و عبداله کریم زاده، تهران: قطره.
جواهری، محمدحسن، (1389)، درسنامه ترجمه: اصول، مبانی و فرآیند ترجمه قرآن کریم، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
خزاعی فر، علی، (1384)، «نظریه ترجمه، دیروز و امروز»، نامه فرهنگستان، شماره 4، صص: 69ـ 79.
خزاعی فر، علی، (2018)، «سبک نویسنده و سبک مترجم»، فصلنامه مترجم، سال بیست و هفتم، شماره 64، صص: 3ـ 14.
الخطیب، عبدالکریم، (1975)، القصص القرآنی فی منطوقه و مفهومه، بیروت: دارالمعرفه.
داد، سیما، (1387)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات مروارید.
صانعی‌پور، محمدحسن، (1390)، مبانی تحلیل کارگفتی در قرآن کریم، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
صلیبی، ژاسنت، (1390)، «تحلیلی بر سهم ارتباطات غیرکلامی در کنش اجتماعی»، جامعه‌پژوهی فرهنگی، سال دوم، صص: 101ـ 109.
طباطبایی، محمدحسین، (1374)، المیزان فی تفسیر القرآن، مترجم: محمدباقر موسوی، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم (دفتر انتشارات اسلامی).
فضل الله، محمدحسین، (1996)، الحوار فی القرآن: قواعده، أسالیبه ومعطیاته، بیروت: دارالملاک.
لطفی‌پور ساعدی، کاظم، (1371)، درآمدی به اصول و روش ترجمه، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ماندی، جرمی، (1397)، معرفی مطالعات ترجمه: نظریه‌ها و کاربردها، ترجمه علی بهرامی و زینب تاجیک، ویراست چهارم، تهران: رهنما.
ملکی، علی، (1395)، «مبانی و ویژگی‌های ترجمه خواندنی قرآن با نگاه تفسیری و پیام‌رسان»، ترجمان وحی، سال 18 و 19، شماره 35 تا 38، صص: 1ـ 42.
ملکی، علی، (1395)، ترجمه قرآن (ترجمه خواندنی قرآن: ترجمه تفسیری و پیام‌رسان)، تهران: مؤسسه قرآنی بهار دل.
موسوی گرمارودی، علی، (1384)، ترجمه قرآن، چاپ دوم، تهران: قدیانی.
موسوی، شایسته سادات، (1399)، «سازوکار ترجمه‌ها در غرابت‌زدایی از گفتمان نقد و نظریه ادبی با تمرکز بر ارتباط «لحن»، «صدا» و «قدرت»، مجله نقد و نظریه ادبی، سال پنجم، شماره 9، صص: 169ـ 194.
نصیری، حافظ، (1390)، روش ارزیابی و سنجش کیفی متون ترجمه شده از عربی به فارسی، تهران: سمت.
یل‌شرزه، رضا؛ منصفی، رؤیا؛ (1400)، «ترجمه مخاطب محور قرآن خواندنی علی ملکی: رویکردی نو به ترجمه قرآن»، مجله مطالعات زبان و ترجمه، شماره چهارم، صص: 186ـ 212.
یول، جورج، (1387)، کاربردشناسی زبان، ترجمه محمد عموزاده مهدیرجی و منوچهر توانگر، تهران: سمت.