The study of the methods of translating dual form in translations of Holy Quran and Conformity or non-conformity to the structure of Persian grammar (Elahi Qomshei, Ayyati, Khoramshahi, Ansarian)

Document Type : مقالات علمی پژوهشی

Authors
H. Kokabi Dana
A. saedavi
Bu-Ali Sina University
Abstract
Differences in grammatical structures between languages ​​have always been one of the most challenging issues in translation. It might be said that the farther apart the two languages ​​are in terms of origin and root, the greater the grammatical differences between them. One of the categories in which structural differences are prominent is the category of grammatical number. In Arabic, as one of the Semitic languages, there are three categorizations for number, i.e., singular, dual and plural. In Persian, which is one of the Indo-European languages, only two manifestations have been considered for the category of number, i.e., singular and plural. Now, considering that the form of the Arabic dual does not have any equivalence in the number category of Persian language, what are the solutions to translate it into Persian? After studying the translation of 150 verses containing the dual form in four translations From Elahi Qomshei, Ayati, Khoramshahi and Ansarian, the authors concluded that the translators had used four strategies in translating the dual form: 1. Using number two, 2. Affirmation and mention the dual reference, 3. Translating dual into singular and 4. excluding the dual form.

Keywords

Subjects

قرآن کریم
آیتی، عبدالمحمد، ترجمه فارسی قرآن کریم، چاپ چهارم، تهران: سروش، (1388ش).
الهی قمشه‌ای، محی الدین مهدی، ترجمه قرآن کریم، چاپ اول، قم: سپهر نوین، (1390ش).
انصاریان، حسین، ترجمه قرآن کریم، چاپ پنجم، قم: احسان، (1395ش).
باطنی، محمدرضا، توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: امیر کبیر، (1348ش).
خرمشاهی، بهاءالدین، ترجمه قرآن کریم، مرکز تحقیقات رایانه‌ای قائمیه اصفهان، (1386ش).
خیامپور، عبدالرسول. دستور زبان فارسی، چاپ پنجم، تبریز: دانشگاه تبریز، (1344ش).
روایی، محمد، معصومی، جهانگیر، دستور زیان فارسی، چاپ اول، (بی‌مک): علوی، (1361ش).
سرمستانی، جمشید، نانوشته‌های دستور زبان فارسی1 (فعل مفرد و جمع)، چاپ اول، تهران: سرمستان، (1394ش).
صفوی، کورش، فصیحی هرندی، مجید، «نقد و تحلیل ماهیت و نقش تکواژ جمع‌ساز «ات» عربی در فارسی»، نشریه ادبیات تطبیقی، شماره 22، 181-194، (1399ش).
صلح‌جو، علی، گفتمان و ترجمه، چاپ سوم، (بی‌مک): نشر مرکز، (1383ش).
ـــــــــــــ، «بحثی در مبانی ترجمه»، نشر دانش، شماره 35، 17-24، (1365ش).
طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، جلد دهم و شانزدهم، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، چاپ بیستم، (بی‌مک): دفتر انتشارات اسلامی، (1384ش).
عمادی حائری، اسماعیل، دستور زبان فارسی عماد (دو جلد در یک مجلد)، چاپ اول، (بی‌مک): محمدعلی علمی، (1360ش).
قریب، عبدالعظیم و همکاران، دستور زبان فارسی (پنج استاد)، چاپ دوم، تهران: ناهید، (1380ش).
کمالی، محمدجواد، اصول فن ترجمه (فرانسه به فارسی)، چاپ اول، تهران: سمت، (1387ش).
معین، محمد، مفرد و جمع، چاپ سوم، تهران: امیرکبیر، (1340ش).
مشکوه‌الدینی، مهدی، دستور زبان فارسی بر پایه نظریه گشتاری، چاپ دوم، مشهد: دانشگاه فردوسی، (1370ش).
نشاط، سید محمود، شمار و مقدار در زبان فارسی، چاپ اول، تهران: امیرکبیر، (1368ش).
ویسی، الخاص، «بررسی مشکلات معادل یابی واژگان قرآنی و مذهبی در زبان انگلیسی»، پیک نور، شماره3، 11-21، (1382ش).
Quranic and Hadith Researches of Modares
Volume 8, Issue 15
May 2021
Pages 278-310