A Semantic Study of the Phrase “And those who argue concerning Allah after that answer has been made to Him", Recognizing the Phrase's Purpose of the Passive Verb and the Criticism of Different Interpretations and Translations

Document Type : مقالات علمی پژوهشی

Author
Assistant Professor, Department of Qur'an and Hadith Sciences, Faculty of Hazrat-e Narjes, Vali-e-Asr University
Abstract
The phrase “And those who argue concerning Allah after that answer has been made to Him" in verse 16 of Surah ASH-SHURA is one of the expressions that there is disagreement on its interpretation and translation. According to this phrase, the argument of deniers stands refuted after the acceptance of the call of the person mentioned by the genitive attached pronoun "hū "(ــه)of third person masculine. The disagreement over determining the reference of the deniers, the subject of response and the antecedent of the pronoun "hū "(ــه) has caused differences in interpretation and consequently translations of the verse. Some translations, without being influenced by interpretive judgments, also render the ambiguity of the verse. What evidence, however, can be used to interpret and translate this phrase correctly? Using a descriptive-analytic method, the present research, while introducing Persian and English interpretations and translations of the abovementioned verse and taking into account the meaning of the context and other related verses, aims to obtain the correct interpretation and translation of the verse. This research is necessary to make clear the meaning of one of the verses of the Holy Qur'an, and, moreover, it is of importance to show a wide range of ignorance about the evidences in interpreting and translating this verse. The result of the study suggests that the references of the disputers are polytheists or People of the Book or both; The reason for mentioning the passive verb "istujība" is to generalize the subject, which, according to the evidences, can be referred to Muslims, nature, and scholars of the Book, and the antecedent of the pronoun "hū "(ــه)is Allah.

Keywords

Subjects


قرآن کریم
1- ابن عاشور ، محمد طاهر؛ تفسیر التحریر و التنویر؛ بیروت‏، مؤسسة التاریخ العربی‏، (1420 ه. ق‏)
2- ابوحیان، محمد بن یوسف‏، البحر المحیط فى التفسیر ،به تحقیق جمیل، صدقى محمد، بیروت، دارالفکر،(1420ق) ق‏
3- احمد نژاد، امیر؛ کلباسی، زهرا؛ «بررسی تفسیری سیر تعامل پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله با اهل کتاب در مکه»، مطالعات تفسیری، شماره 29، صص 38- 19؛( 1396ش.)
4- امانی، رضا؛ فرهادی، ام البنین؛ زربخش، لیلا؛ «تحلیل تصویرآفرینی ساختارهای صرفی افعال در ترجمه‌های قرآن کریم» پژوهش‌های قرآنی، سال بیستم، شماره 1، صص 75- 50؛ (1394ش)
5- امین، نصرت ‏بیگم، تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن، [بى جا] ، [بى تا]
6- ایروینگ‏، تامس بالنتین، ترجمه انگلیسی قرآن کریم،(بی مک) شرکت چاپ و نشر بین الملل، (1390ش )
7- آربرى‏، آرتور جان؛ATHE QURAN قم، مرکز بررسی های اسلامی، (بی تا)
8- آلوسى، محمود بن عبدالله‏، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی‏، بیروت: دار الکتب العلمیة،( 1415 ه. ق‏ )
9- آموزگار، حبیب‏الله، خلاصه تفسیر ادبى و عرفانى قرآن مجید به فارسى از کشف الاسرار میبدی، تهران، اقبال،( 1352 ه. ش‏ )
10- آیتى، عبدالمحمد، ترجمه قرآن( آیتى)، تهران: انتشارات سروش‏،( 1374 ه. ش‏)
11- بروجردى، محمدابراهیم‏، ترجمه قرآن( بروجردى) تهران‏:کتابخانه صدر،( 1366 ه. ش)‏
12- بغوى، حسین بن مسعود، تفسیر البغوى المسمى معالم التنزیل‏ به تحقیق عبد الرزاق‏ مهذی؛ لبنان: دار إحیاء التراث العربی‏، (1420 ه. ق‏)
13- بلاغى، عبدالحجة، حجة التفاسیر و بلاغ الإکسیر، قم، چاپخانه حکمت، 1386 ه.ق.
14- پیکتال‏، محمد مارمادوک ، A HOLY QURANTT(بی نا) (1975 م )
15- ثقفى تهرانى، محمد، روان جاوید در تفسیر قرآن مجید، تهران‏، برهان، ( 1398 ه. ق‏)
16- جرجانى، حسین بن حسن‏، جلاء الأذهان و جلاء الأحزان( تفسیر گازر) به تصحیح جلال الدین محدث، تهران، دانشگاه تهران‏، (1378 ه. ق‏)
17- جوادی آملی،12/03/94 سایت مدرسه فقاهت، https://www.eshia.ir/feqh/Archive/qom/tafsir
18- جواهری، محمد حسن؛ «ابهام شناسی در ترجمه قرآن»؛ پژوهش های قرآنی، شماره 53، صص 201- 186؛ (1387ش)
19- ثعلبى، احمد بن محمد، الکشف و البیان المعروف تفسیر الثعلبی‏ به تحقیق ابى محمد ابن عاشور، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، (1422 ه. ق‏)
20- دینورى، عبدالله بن محمد، تفسیر ابن وهب المسمى الواضح فى تفسیر القرآن الکریم‏، بیروت، دار الکتب العلمیة، (1424 ق)
21- راغب اصفهانى، حسین بن محمد، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت، دار الشامیة ،( 1412 ه.ق)
22- رحیمی آذین، مرضیه؛ قائمی، مرتضی؛ مسبوق، سید مهدی «راه بردهای صفار زاده و مجتبوی در «ابهام زدایی» واژگانی قرآن کریم و میزان بسندگی و پذیرفتگی آنها بر اساس الگوی گارسس» مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، شماره 13، 128- 87؛ (1399ش )
23- زحیلى، وهبه؛ التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج‏، دمشق‏، دار الفکر ،( 1411 ه. ق‏)
24- زرکشی، بدرالدین، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتب العلمیة،( 2006 م )
25- زرکوب، منصوره؛ رضایی، سارا؛ «بررسی تطبیقی فعل مجهول در زبان های فارسی و عربی از منظر دستوری و معنایی» فنون ادبی؛ شماره 2، ص 112- 93؛( 1391ش)
26- سبزوارى، محمد، ارشاد الاذهان الى تفسیر القرآن‏، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، (1419ق)
27- سراج، رضا، ترجمه قرآن( سراج)، تهران: سازمان چاپ دانشگاه‏، (1390 ه. ق‏)
28- سرور، محمد؛ ترجمه انگلیسی قرآن، الم هورست‏، ( 1981 م‏)
29- سمرقندى، نصر بن محمد، تفسیر السمرقندى المسمى بحر العلوم، لبنان: دار الفکر ، (1416 ه.ق)
30- سیدکریمى حسینى، عباس‏، تفسیر علیین‏، قم: اسوه‏، (1382 ه. ش‏)
31- سیوطى، عبدالرحمن بن ابى‏بکر، الدر المنثور فى التفسیر بالماثور، قم‏، ( 1404ق‏)
32- شاکر، محمد حمید؛ ترجمه انگلیسی قرآن، نیویورک‏، ( 1982 م‏)
33- شاکر، محمد کاظم، مبانی و روش های تفسیری، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی، (1382 ﻫ.. ش)
34- صفارزاده‏، طاهره، ترجمه انگلیسی قرآن، تهران: پارس کتاب، (1384 ش)
35- صفوى، محمدرضا، ترجمه قرآن بر اساس المیزان، قم: دفتر نشر معارف‏، (1388 ه. ش‏)
36- صفى على شاه، محمد حسن بن محمد باقر، تفسیر قرآن صفى على شاه، تهران: منوچهری، ( 1378 ه.ش)
37- طبرانى، سلیمان بن احمد، التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانى)، اردن – اربد: دار الکتاب الثقافی ، ( 2008 م)
38- - طبرسى، فضل بن حسن‏، مجمع البیان فی تفسیر القرآن‏، به تصحیح فضل الله یزدى طباطبایى، ناصر خسرو،( 1372ش)
39- طبرى، محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن (تفسیر الطبرى)، بیروت: دار المعرفة ،( 1412 ه.ق)
40- العک، خالد عبدالرحمن. اصول التفسیر و قواعده. بیروت: دارالنفائس ،( 1406 ه. ق )
41- عسکری، حسن بن عبدالله، الفروق فی اللغة، بیروت: دار الآفاق الجدیدة، ( 1400 ه ق)
42- فولادوند، محمدمهدى؛ ترجمه قرآن، تهران‏؛ (بی نا)، ( 1418 ه. ق)‏
43- فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، قم: موسسه دار الهجرة،( 1414ق)
44- قرایى‏، سید علیقلى، ترجمه قرآن، قم: بی نا،( 2005 م)
45- قرشى بنابى، على‏اکبر، تفسیر احسن الحدیث‏، تهران: بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر، (1375 ه. ش‏)
46- قرطبى، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن‏، تهران: ناصر خسرو ، (1364 ه. ش)
47- قطب، سید، فى ظلال القرآن‏، لبنان: دار الشروق‏، ،( 1425 ه. ق‏)
48- قمى مشهدى، محمد بن محمدرضا، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب‏ به تحقیق حسین‏ درگاهی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، (1368 ه. ش‏)
49- کاشانى ، فتح الله، زبدة التفاسیر، قم: بنیاد معارف اسلامى،( 1423 ق)
50- کاشانى، فتح‏الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین‏، تهران، کتابفروشى اسلامیه‏،( 1314ش)
51- کاویان‏پور، احمد، ترجمه قرآن (کاویانپور)، تهران، اقبال، (1372 ه.ش)
52- ماتریدى، محمد بن محمد،: تأویلات أهل السنة( تفسیر الماتریدى)، بیروت، دار الکتب العلمیة،( 1426 ق‏)
53- ماوردى، على بن محمد، النکت و العیون تفسیر الماوردى‏ به تعلیق عبدالرحیم سید بن عبدالمقصود ، بیروت، دار الکتب العلمیة، (بی تا )
54- مجتبوی، جلال الدین، ترجمه قرآن مجتبوی، تهران: حکمت، ( 1371 ش)
55- محمّد.عبدالفتّاح «الفعل المبنی للمجهول فی اللغة العربیة ( اهمیته- مصطلحاته- اغراضه)» ، مجلة جامعة دمشق، ج 22، شماره 2-1، ( 2006 م )
56- مدنی، علیخان بن احمد، الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، مشهد: موسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، (1120ق)
57- معزى، محمدکاظم، ترجمه قرآن (معزى)، قم، اسوه ،( 1372 ه.ش)
58- مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الإسلامیة ،( 1371 ه.ش)
59- موسوى گرمارودى، على‏، ترجمه قرآن( گرمارودى)، تهران: قدیانی،( 1384ش )
60- نحاس، احمد بن محمد؛ اعراب القرآن( نحاس) ، بیروت‏، دار الکتب العلمیة، (1421 ه. ق‏)
61- نکونام، جعفر؛ در آمدى بر تاریخ گذارى قرآن، تهران: نشر هستى نما، (1380 ه.ش)
62- نیومارک، پیتر؛ دوره آموزش فنون ترجمه ویژه مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، تهران: رهنما، (1372 ش)
63- یوسف على‏، عبدالله؛ ترجمه معانی القرآن الکریم بالنجلیزیة، مدینه: دارالقرآن رسمى عربستان ( .1991) م