واژه های «اُمّی» و «امیین» مجموعاً شش بار به صورت مفرد و جمع در قرآنکریم به کار رفته است. در تحلیلهای مفسران و قرآن پژوهان، این تعبیر قرآنی به معانی مختلفی همچون «بیسواد، عوام و فرد بدون کتاب الهی» آمده است. مترجمان قرآنکریم نیز در ترجمه این واژه، آن را به «درس ناخوانده بودن و بیسواد بودن رسول خدا (ص) و قوم او» برگرداندهاند که به نظر میرسد این معانی با سیاق آیات مربوط به آن و همچنین با روایاتی که در معناشناسی این واژه صادر شده، هماهنگ نیست. لذا در این مقاله که به شیوه توصیفی- تحلیلی نوشته شده، ترجمه این واژه قرآنی مورد نقد و بررسی قرار گرفت و مشخص گردید معانی یادشده صحیح و دقیق بهنظر نمیرسد بلکه بر اساس سیاق آیات و همچنین روایات معتبر شیعه، امّیون کسانی هستند که کتاب الهی بر آنها نازل نشده وفاقد کتاب هستند، لذا اکثریت مترجمان به دلیل تحت تأثیر بودن از پیش فرضهای فکری و ارتکازی فقط به ترجمه تحت الفظی پرداختهاند.