اسلوب عطف یکی از پرکاربردترین اسلوبها در زبان عربی بهویژه در قرآن کریم است که با پیوست عبارتی به عبارت دیگر، مانع از تکرار گردیده و سبب ایجاز در کلام میگردد. اصلبر این است که"معطوفعلیه"به عنوان عبارت نخستِ این اسلوب و "معطوف"به عنوانعبارت پسین در کنار یکدیگر قرار میگیرند. اما گاهی میان این دو عبارت به وسیله عبارتی که متعلق و متکی بر هر دو آنها است، جدایی میافتد. بر اساس این پژوهش، این پدیده دارای کارکردی معنایی بوده و در واقع بیانگر تفاوت میان معطوفعلیه و معطوف در برخورداری از معنای حکم مشترکفیه [حدث کلام + عبارت فاصل] است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این پدیده در ترجمه آیاتی از قرآن کریم پرداخته است. نتیجه بررسیها حاکی از آن است که این امربه عنوان یک پدیده شاخص معنایی، مورد شناخت و توجه مترجمان قرار نگرفته و جز در موارد معدودی به انتقال معنای حاصل از آن اهتمام نشده است. در این میان، ترجمههای تفسیری و ارتباطی که دست بازتری نسبت به ترجمههای تحتاللفظی دارند، واکنش بهتری در مواجهه با این پدیده داشتهاند.
مختاری,قاسم و رحمانی,حسن . (1398). معناآفرینی فصل میان معطوفعلیه و معطوف در ساختارهای نحوی قرآن کریم. جستارهای قرآنی و حدیثی مدرس, 6(12), 195-224.
MLA
مختاری,قاسم , و رحمانی,حسن . "معناآفرینی فصل میان معطوفعلیه و معطوف در ساختارهای نحوی قرآن کریم", جستارهای قرآنی و حدیثی مدرس, 6, 12, 1398, 195-224.
HARVARD
مختاری,قاسم,رحمانی,حسن. (1398). 'معناآفرینی فصل میان معطوفعلیه و معطوف در ساختارهای نحوی قرآن کریم', جستارهای قرآنی و حدیثی مدرس, 6(12), pp. 195-224.
CHICAGO
قاسم مختاری و حسن رحمانی, "معناآفرینی فصل میان معطوفعلیه و معطوف در ساختارهای نحوی قرآن کریم," جستارهای قرآنی و حدیثی مدرس, 6 12 (1398): 195-224,
VANCOUVER
مختاری,قاسم,رحمانی,حسن. معناآفرینی فصل میان معطوفعلیه و معطوف در ساختارهای نحوی قرآن کریم. جستارهای قرآنی و حدیثی مدرس, 1398; 6(12): 195-224.