Structural equivalenting and translational survey of the Arabic phrase, «فمَا فَوْقَهَا», in the Holy Quran based on intertextuality with the Hadith

Authors
Abstract
The concept of Quranic phrase بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا" : a gnat or a larger entity" has been always the subject of dispute among interpreters and translators of the Holy Quran. Apparently, the word "فوق: above" is not used in its common sense (higher and larger), rather, used in the parable sense, i.e. the opposite meaning "lesser and lower". The current study, applying an analytic-descriptive inquiry, using linguistics and referring to lexics, syntax, interpretation books, and considering the differences of words "«فـ»، «ما»، «فوق» : above, anything, or, respectively" based on intertextuality relations, assessed such implications in words of Islamic grandees (Hadith of the holy Prophet, Imam Ali, and Imam Kazem). The phrase has been neglected due to the intertextuality to get the meaning of the verse, and has been interpreted as "larger and higher". Also with regard to intertextuality of this Quranic phrase and assuming a phrase from Sermon 164 of Nahjo- al-Balagheh, it is indicated that " فـَ" in this phrase means " إلی : to " and should be translated as«تا» in Persian, implying an ascending trend. Moreover, reviewing many Persian translations of this phrase and providing the diagrams, it is revealed that the word«فوق» in Persian does not certainly tolerate two opposite meanings (in any case), and accordingly, only some translations remain faithful.

Keywords


* قرآن کریم
1- ابن­ابی­الحدید، شرح نهج‌البلاغه، تحقیق: محمدابوالفضل‌ابراهیم، قاهره: دارإحیاءالکتب العربیة، (1368ش).
2- ابن شهرآشوب، متشابه القرآن و مختلفه، تهران: بیدار، (1328ق).
3- ابن عقیل، عبدالله، شرح ابن عقیل علی ألفیة ابن مالک، بیروت: دارالفکر، (1972م).
4- ابن فارس، احمد، معجم مقایس اللغه، تحقیق: عبدالسلام­هارون، بیروت: دارالجیل، (1991م).
5- ابن منظور، عبدالله، لسان العرب، بیروت: داراحیاء التراث العربی، (1408م).
6- ابن‌میثم بحرانی، میثم‌بن‌علی، شرح نهج‌البلاغه، مترجم: سیدمحمدصادق عارف، مشهد: بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان­قدس­رضوی، (1370ش).
7- ابن‌هشام، عبدالله، مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب، لقاهرة: دارالسلام، (2008م).
8- ابوسعود، محمد، إرشاد عقل السلیم إلی مزایا قرآن الکریم، بیروت: داراحیاء التراث العربی. (1414م).
9- افراشی، آزیتا، «نگاهی به نظریه فرازبان معنایی طبیعی و مسأله ترجمه‌پذیری»، فصلنامه مطالعات ترجمه: ش15‌، (1385ش).
10- انیس، ابراهیم و دیگران، المعجم الوسیط. تهران: مکتبه نشر الثقافه الاسلامیة، (1408ق).
11- باطنی، محمدرضا، توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی در یک نظریه عمومی زبان. تهران: امیر کبیر، (1364ش).
12- برکات، حمدی أبوعلی، دراسات فی الأدب، عمان ـ الأردن: دار وائل، (1992-2000م).
13- پورجوادی، نصرالله، برگزیده‌های مقاله‌های نشر دانش3، چ سوم، تهران: انتشارات مرکز دانشگاهی، (1370ش).
14- حدادی،مبانی ترجمه، تهران: جمال حق، (1372ش).
15- درویش، محیی‌الدین، إعراب القرآن الکریم و بیانه، دمشق: دار إرشاد، (1994م).
16- دکرمنجی، عائده، قاموس اضداد الکبیر، چ اول ، بیروت: مکتبه لبنان ناشرون، (2005م).
17- راغب اصفهانی، حسین. معجم مفردات ألفاظ القرآن، بیروت: دارالفکر، (بی‌تا).
18- زبیدی، محمدمرتضی، تاج‌العروس من جواهرالقاموس، ‌بیروت: دارمکتبةالحیاة.( بی‌تا).
19- زجاج، ‌إبراهیم، ‌معانی القرآن و اعرابه، ‌بیروت: عالم الکتب، (1998م).
20- زکریا، میشل، زبان‌شناسی زایشی گشتاری، دستور زبان عربی (جمله ساده). ترجمه: شهریار نیازی و مهین حاجی­زاده، تهران: دانشگاه تهران، (1378ش).
21- زمخشری، محمودبن‌عمر، تفسیرالکشاف، قم: مکتب الإعلام الإسلامی، (1414ق).
22- زیدبن‌علی‌بن الحسین (ع)، زید، تفسیر غریب‌القرآن، تحقیق: محمدجواد الحسینی الجلالی. قم: مکتبة الإعلام الإسلامی، (1372ش).
23- سیروان، عبدالعزیز، المعجم الجامع لغریب مفردات القرآن‌الکریم (ابن‌عباس، ‌ابن‌قتیبه، مکی‌بن‌ابی‌طالب، ‌ابوحیان)، ‌بیروت، (1989م).
24- صافی، محمود، الجدول فی اعراب‌القران و صرفه، ط2، دمشق: دارالرشید، (1998م).
25- صالح، صبحی، شرح نهج البلاغه، قم: دارالأسوة، (1415ق).
26- صدوق، محمد، ترجمه و متن عیون اخبارالرضا علیه‌السلام؛ ترجمه حمیدرضا مستفید، علی اکبر غفاری، چاپ دوم، تهران: نشر صدوق، (1373ش).
27- صفوی، کورش، هفت گفتار درباره ترجمه، تهران: کتب ماد وابسته به­نشر مرکز. (1380ش).
28- عکبری، أبوالبقاء، التبیان فی اعراب القرآن، بیروت: دارالفکر، (2001م).
29- عمر، احمدمختار، معناشناسی، ترجمه: سیدحسن سیدی، چ دوم، دانشگاه فردوسی مشهد، (1386ش).
30- فراء، یحیی، معانی القرآن، ط3، بیروت: عالم‌الکتب، (1983ش).
31- فیروزآبادی، محمد، القاموس‌المحیط، ‌‌بیروت: دارالعلم، (بی‌تا).
32- فیض‌الاسلام، سیدعلی‌نقی، ترجمه و شرح نهج‌البلاغه، تهران: بی‌نا، (1351ش).
33- قمى، على‌بن‌ابراهیم، تفسیر قمى، تحقیق: سیدطیب موسوى جزایرى‏، چ چهارم، قم: دارالکتاب، (1367ش).
34- قمى مشهدى، محمد، تفسیر کنزالدقائق و بحرالغرائب، چ اول، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامى، (1368ش).
35- گنتزلر، ادوین، نظریه‌های ترجمه در عصر حاضر، ترجمه: علی صلح‌جو. تهران: هرمس، (1380ش).
36- لطفی‌پور ساعدی، کاظم، درآمدی به اصول و روش ترجمه، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، (1371ش).    
37- ماوردی، علی‌بن‌محمد، النکت و العیون، بیروت: دارالکتب العلمیة، (بی‌تا).
38- مکارم­شیرازی، ناصر و دیگران،تفسیرنمونه، چ نهم، تهران: دارالکتب الإسلامیة، (1371ش).
39- منجد، محمدنورالدین‌، الاشتراک اللفظی فی القرآن‌الکریم بین النظریة و التطبیق، دمشق: دارالفکر، (1999م).
40- مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی ـ فارسی، تهران: ناصر خسرو، (1370ش).
41- میقری، احمد، البرهان فی اعراب الآیات‌القرآن، بیروت: المکتبةالعصریة، (2006م).
42- نحاس، احمد، إعراب القرآن، ط3، بیروت: عالم‌الکتب، (1998م).