Semantic opposition and its role in translation of Quran

Authors
S. M. Sadjadi 1
A. Kor Zafaranlu Kambuziya 2
1 Student
2 Professor
Abstract
The true understanding of a word requires using the different semantic methods so that through them, the exact description of that word can be found. One of these methods is sense relations such as semantic opposition. The purpose of this article is to study semantic opposition in Quran. For this work, 106 opposite word pairs have been extracted and gathered from different sources especially “Tafsire Noor” by Mostafa Khorram-del with their frequency and verses in which they have used and then have been analyzed according to six types of semantic oppositions agreed by linguists. For the reason of the limited size of the article, mentioning all these word pairs was refrained and several instances have been mentioned for every type of semantic opposition. Studying and analyzing data indicates that the six types of semantic opposition, that is gradable, complementary, symmetrical, directional, lexical, and semantic contrast are found in Quran and gradable, complementary, symmetrical, lexical, semantic contrast, and directional ones have the most and least frequency respectively. In some cases, there is overlap among these oppositions. The use of semantic opposition can be effective in the true translation of Quran words. The issue of most of these oppositions is human and his moral and educational affairs.

Keywords

*قرآن‌کریم
1- اسدتاش، محمد­علی، «بررسی کلمات اضداد در قرآن کریم»، مجله صحیفه مبین، شماره 18، 1-6، (1378ش).
2- بسمل، مجید، «اعجاز عددی قرآن»، مجله رشد(آموزش قرآن)، شماره 6، 1-8، (1383ش).
3- پالمر، فرانک، نگاهی تازه به معنی­شناسی، ترجمه کورش صفوی، چاپ سوم، تهران: نشر مرکز، (1381ش).
4- پورابراهیم، شیرین، ارسلان گلفام، فردوس آقاگل­زاده و عالیه کردزعفرانلوکامبوزیا، «بررسی­­ زبان­شناختی استعاره جهتی بالا/ پایین در زبان قرآن: رویکرد معنی­شناسی شناختی»، مجله انجمن ایرانی زبان و ادبیات عربی، شماره 12، 55-81، (1388ش).
5- حسن­زاده، حمید، «آرایه تضاد در قرآن»، مجله پیام جاویدان، شماره 4،29-36، (1383ش).
6- خرم­دل، مصطفی، تفسیر نور، چاپ سوم، تهران: نشر احسان، (1379ش).
7- رمضانی­گل­افشانی، نیلوفر، بررسی درک و بیان روابط معنایی کودکان با سن تقویمی 6 تا11 سال، پایان­نامه کارشناسی­ارشد زبان­شناسی­­همگانی، تهران: دانشگاه تربیت مدرس، (1389ش).
8- صفوی، کورش، درآمدی بر معنی­شناسی، چاپ دوم، تهران: سوره مهر، (1383ش).
9- علیشاهی­قلعه­جوقی، ابوالفضل و بی­بی­زینب حسینی، «حوزه معنایی واژه نساء در قرآن کریم»، فصلنامه مطالعات راهبردی زنان، شماره 49، 7-48، (1389ش).
10- قادری، حمیده، بررسی تحلیلی کلمات متضاد در قرآن، پایان­نامه کارشناسی­ارشد علوم قرآنی و حدیث، اصفهان: دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، (1385ش).
11- لسانی­فشارکی، محمدعلی و طیبه اکبری­راد، «کاربرد روش­های معنی­شناسی در قرآن کریم»، مجلهصحیفه مبین، شماره 39 ،62-77، (1386ش).
12- Crystal, David.,  A  Dictionary  of  Linguistics  &  Phonetics,Oxford: Blackwell  Publishing,( 2003).
13- Hurford,James  R, Brendan  Heasley  & Michael  B. Smith.,  Semantics: A  Coursebook, Cambridge: Cambridge  University  Press,( 2007).
14- Löbner, Sebastian,  Understanding  Semantics, London:Hodder  Education, (2002).
15- Saeed, John,  Semantics, Oxford: Blackwell  Publishing, (1997).
Quranic and Hadith Researches of Modares
Volume 2, Issue 3
January 2016
Pages 101-126