Descriptive Semantic of Analysis the Word “Righteousness” in the Holy Qur'an

Authors
1 PhD student in Arabic Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Iran.
2 Professor of Arabic language and literature, Ferdowsi University of Mashhad
3 Assistant Professor of Arabic language and literature, Ferdowsi University of Mashhad.
Abstract
The present article seeks to explain the position of the word "Righteousness" by the method of descriptive semantics. After the etymology, its semantic relation with collecative and substitute words has been examined in the Qur'an. Therefore, according to the research features, descriptive analysis method has been used. The results of descriptive study showed that “Righteousness” in spiritual application based on substitutional orientation or collecation orientation has semantic relation with the words like “piety”, “faith”, “charitable”, “forgiveness”, “honesty”, “better” and “goodness”. Based on collecation orientation with words, it is located in a semantic field such as misconduct, tyrant, miserable, rebellious, disobedience, iniquity, aggression, sin, and bad, and in some semantic components, it has contrastive meaning with them. Another important result, is the deep semantic relation of “righteousness” with other words in the same field in the Holy Qur'an. These relationships have caused the word “righteousness” to be impressed by the adjacent words and the meaning system placing in it, such that it survives with distinct and transcendental meaning. The word “righteousness”, as the most general moral concept, has a literal meaning of "development of good work", and its conceptual and applicable scope is very wide, which can be summed up in the three semantic aspects of "obedience", "goodness " and "piety".

Keywords


1-     ابوالفتوح رازی، حسین‌بن‌علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی، (1408ق).
2-     ایزوتسو، توشیهیکو، خدا و انسان در قرآن، ترجمه‌ احمد آرام، ‌تهران: مؤسّسه‌ تحقیقاتی و فرهنگی و زبان‌شناسی، (1391ش).
3-     _____ ، مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن مجید، ترجمه‌ فریدون بدره‌ای، ‌چاپ دوّم، تهران: نشر و پژوهش فرزان روز، (1388ش).
4-     بلخی، مقاتل‌بن‌سلیمان، الأشباه و النّظائر فی القرآن الکریم، ترجمه‌ سیّد محمّد روحانی و محمّد علوی مقدّم، چاپ دوّم، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، (1381ش).
5-     پالمر، فرانک، نگاهی تازه به معناشناسی، ترجمه‌ کورش صفوی، چاپ ششم، تهران: نشر مرکز، (1391ش).
6-     تفلیسی، حُبیش‌بن‌ابراهیم، وجوه قرآن، ترجمه‌ مهدی محقّق، چاپ دوّم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، (1371ش).
7-     راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمّد، مفردات الفاظ قرآن کریم، ترجمه‌ حسین خداپرست، قم: انتشارات نوید اسلام، (1388ش).
8-     سیّدی، سیّدحسین، تغییر معنایی در قرآن (بررسی رابطه‌ بینامتنی قرآن با شعر جاهلی)، چاپ اوّل، تهران: انتشارات سخن، (1390ش).
9-     صفوی، کورش، درآمدی بر معناشناسی، تهران: انتشارات سروش، (1379ش).
10-  عاملی، ابراهیم، تفسیر عاملی، تهران: کتابخانه‌ صدوق، (1360ش).
11-  مصباح یزدی، محمّدتقی، اخلاق در قرآن، جلد اوّل، چاپ سوّم، قم: انتشارات مؤسّسه‌ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، (1389ش).
12-  مصطفوی، حسن، تفسیر روشن، تهران: مرکز نشر چاپ، (1380ش).
13-  مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیّه، (1374ش).
14- مهدوی کنی، صدیقه، ساختار گزاره‌های اخلاقی قرآن، چاپ دوّم، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، (1389ش).
1-     ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللّغة، قم: مرکز دراسات الحوزه و الجامعة، (1387ش).
2-     ابن منظور، محمّد بن مکرم، لسان العرب، چاپ سوّم، بیروت: دار صادر، (1414ق/1994م).
3-     بستانی، فؤاد أفرام، المجانی الحدیثة، بیروت: المکتبه الشّرقیّة، (1960م).
4-     بلخی، مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، بیروت: دار إحیاء التّراث، (1423ق).
5-     زبیدی، محمّد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، بیروت: دارالفکر، (1414ق/2005م).
6-     زمخشری، محمود بن عمر، الکشّاف عن حقائق غوامض التّنزیل، بیروت: دارالکتاب العربی، (1407ق).
7-     ___‌__ ، أساس البلاغة، الطّبعه الاولی، بیروت: دارالفکر، (1426ق).
8-     سیوطی، جلال الدّین، الدّر المنثور فی تفسیر المأثور، قم: کتابخانه‌ آیه اللّه مرعشی نجفی، (1404ق).
9-     طباطبائی، محمّد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه‌ مدرّسین حوزه‌ علمیّه، (1417ق).
10-  طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات ناصرخسرو،(1372ش).
11-  ____ ، تفسیر جوامع الجامع، تهران: انتشارات دانشگاه تهران و مدیریّت حوزه‌ علمیّه‌ قم، (1377ش).
12-  طوسی، محمّد بن حسن، التّبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التّراث العربی، (1410ق).
13-  طریحی، فخرالدّین، مجمع البحرین و مطلع النّیرین، قم: مؤسّسه‌ بعثت، (1415ق).
14-  عسکری، ابوهلال، معجم الفروق اللّغویّة، چاپ اوّل، قم: مؤسسه النّشرالإسلامی، (1412ق).
15-  فخر رازی، ابوعبد اللّه محمّد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت: دار إحیاء التّراث العربی،(1420ق).
16-  فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، تحقیق مهدی المخزومی و ابراهیم السّامرائی، الطّبعه الثّانیة، قم: مؤسّسه دارالهجرة، (1410ق).
17-  قرطبی، محمّد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، تهران: ناصرخسرو، (1364ش).
18-  مصطفوی، حسن، التّحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب،(1360ش).
19-  واعظ‌زاده الخراسانی، محمّد، المُعجم فی فقه لغه القرآن و سرّ بلاغته، جلد پنجم، الطّبعه الاولی، مشهد: الآستانه الرّضویّه المقدّسة، (1423ق).