1- دانشگاه اصول دین قم ، Shahgoli110@gmail.com
2- دانشگاه گیلان
چکیده: (3320 مشاهده)
یکی از مهمترین چالشها در مواجهه با قرآن، درک تفاوتهای معنایی واژگان قریبالمعنی است. این چالش به هنگام ترجمه، بیشتر جلوهگر میشود؛ زیرا قرآن برای گزینش هر واژه و چشمپوشی از مترادفات آن، حکمتی را در نظر داشته که بیتوجهی به آن باعث ناتوانی ترجمه در انعکاس معنای مراد الهی به زبان مقصد میشود. این پژوهش میکوشد نخست تفاوتهای معنایی سه واژه «عصیان، طغیان و بغی» را در قرآن کریم از رهگذر تحلیل دادههای مربوط به این واژگان در منابع لغوی و سنت تفسیری و تأکید بر دلالتهای معناشناختی و رهیافتهای سیاقی، مطالعه و آنگاه میزان موفقیت برخی مترجمان فارسی قرآن را در انعکاس موفق این تفاوتها، ارزیابی کند. یافتهها حاکی از آن است که عصیان به معنای مطلق سهلانگاری در فرمان مولا و بیاعتنایی به آن است؛ و طغیان، زیادهروی و تجاوز از حد در عصیان؛ و بغی، به معنای مطلق طلب تجاوز و تعدی است؛ چه این طلب در حد اراده باشد، یا به فعلیت برسد. با این تفاوت که در بغی، جنبه عمومی و مدنی عصیان مد نظر است. در مقام ترجمه نیز این تفاوتها در ترجمههای تفسیری بهتر و گویاتر منعکس شده است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
هنر و علوم انسانی (عمومی) دریافت: 1398/8/19 | پذیرش: 1399/3/20 | انتشار: 1399/6/22