جستجو در:
در دوره معاصر، با شکلگیری ترجمههای متعدد از قرآن و نظر به اهمیت و نقش بنیادی ترجمه در ارتباط عموم مردم با معارف قرآن کریم، مطالعات علمی نقد ترجمههای قرآن کریم به عنوان یکی از حوزههای مطالعات قرآنی شکل گرفته است. ضرورت پژوهش در این عرصه، زمانی ملموس میگردد که با تفاوت برداشت از قرآن به جهت خطاهای ترجمهای مواجه میشویم. مطالعات نقد ترجمههای قرآن، به دنبال ایجاد یک دستگاه انتقادی برای ارزیابی ترجمههای قرآن بوده و از این رو به معرفی لغزشگاههای پیش پای مترجمان میپردازد. پژوهش حاضر در این راستا، با روش توصیفی و تحلیل انتقادی، "برابرانگاریهای ناشی از تسامح" را به عنوان یکی از لغزشگاههای مترجمان فارسی قران کریم مورد بررسی قرار داده وضمن برشمردن گونههای مختلف برابرانگاری تسامحی، به دو گونه "تسامح در تشخیص ریشه واژگان" و " تسامح در توجه کردن به تفاوت ساختهای صرفی شبیه به هم" پرداخته و 12 نمونه برای آنها بیان کرده است. گزارشهای آماری عملکرد مترجمان در نمونه های مورد بررسی، بیانگر این است که که ترجمههای انصاریان، بهرامپور، صفوی، موسوی گرمارودی و علی اکبر طاهری، در تشخیص ریشه و ساخت صرفی کمترین میزان لغزش و تسامح را دارند و با یک لغزش، ترجمههای موفق در این زمینه هستند. از آن سوی ترجمههای محمد ابراهیم بروجردی (9 لغزش)، محمد کاظم ارفع (7 لغزش)، ابراهیم عاملی (6 لغزش)، محمد کاظم معزی (6 لغزش) توفیق کمتری در دوری جستن از برابرانگاری تسامحی داشتهاند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |