یکی از بزرگ­ترین دشواری­های مترجمین قرآن در ترجمه آیاتی بوده است که در آن‌ها، حداقل در ظاهر، وجوه جسمانی و انسان­وار به الله، منسوب شده است. این مقوله­ چالش­برانگیز که همواره معرکه آرای فلاسفه، متکلمین و به تبع آن‌ها مفسرین بوده است، در صورت نگاه دقیق به زوایای کلامی مفاهیم مطرح در باب خداوند، می­تواند تأثیر مستقیمی در ترجمه قرآن داشته باشد. پژوهش حاضر در صدد است، تا ترجمه آیاتی از قرآن مجید، شامل «ید» و «ساق» در ارتباط با خداوند را واکاوی و نحوه مواجهه مترجمان فارسی و انگلیسی را با این آیات بررسی نماید. بدین منظور تمامی آیات حاوی این کلمات، احصا و سپس نحوه برگردان آن‌ها در 18 ترجمه انگلیسی و 12  ترجمه فارسی بررسی شد. نتایج نشان داد که در 79 درصد از موارد، ترجمه انسان­وار و در 21 درصد دیگر، ترجمه ناانسان­وار از این واژه‌ها ارائه شده است. به علاوه، تفاوت قابل­ ملاحظه‏ای بین ترجمه­های انگلیسی و فارسی در خصوص گرایش به (نا)انسان­وارگی در ترجمه این آیات مشاهده شد. نتایج بررسی، حاکی از آن است که انگاره­های خداشناختی غالب مترجم و نیز جامعه مقصد ترجمه، نقش مهمی در تصمیم­گیری­های وی در خصوص این بعد­ چالش­برانگیز متن دارد.