«ریشه­یابی» و «اصالت» واژگان به‌عنوان دو محور مهم برای معادل­یابی صحیح در فرآیند ترجمه و تفسیر قرآن تلقی می­شوند. در این راستا این مطالعه سعی دارد تا به کاربست آن­ها در ماده قرآنی «صلی» بپردازد. این ریشه 25 بار در قرآن‌کریم در ساختارهای مختلفی به‌کار رفته و معانی متفاوتی برای آن ذکر شده که در میان آن­ها معنای «داخل شدن» بیش‌تر از همه به چشم می­خورد. همچنین به دلیل شباهت این ریشه و ریشه «صلو»، معمولاً توجه چندانی به آن نشده و حتی برخی، متوجه تمایز این دو ریشه نشده­اند. با توجه به مبهم بودن معنای این ریشه و کاربردهای آن در قرآن، این تحقیق به‌دنبال آن است تا با تکیه بر کتب لغت دست اول و برخی تفاسیر متقدم و نیز لغت­نامه­های زبان­های سامی و آفروآسیایی در حوزه مطالعات معناشناسی، با روشی توصیفی-تحلیلی و مراجعه به منابع کتابخانه­ای، معنای شفاف­تری از این ریشه نسبت به آنچه در بیش‌تر ترجمه­های فارسی قرآن‌کریم و برخی تفاسیر آمده، ارائه دهد. بنابر مطالعات صورت گرفته، این ریشه در اصل به معنای «لزوم» و «ارتباط» بوده و پس از آن در سایر معانی خود هم­چون «دریافت حرارت آتش»، «بریان شدن» و «داخل شدن» به‌کار رفته است.