یکی از مسائل نو در حوزه قرآن­پژوهی، «ترجمه قرآن» است. این نهضت، با وجود نقاط قوت فراوان، دارای نقاط ضعفی نیز هست؛ یکی از این نقاط ضعف، در زمینه معادل­یابی واژگان قرآنی است که از میان آن­ها می­توان به ماده «ظنّ» به‌عنوان یکی از لغات پرکاربرد و چالش­زا در قرآن اشاره نمود. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی –تحلیلی، با هدف دستیابی یا ابداع دیدگاه صحیح در معناشناسی ماده «ظنّ» و ارائه روش در مفهوم­شناسی تاریخی واژگان، به گردآوری، تحلیل و ارزیابی دیدگاهای اهل لغت و مفسران پرداخته و به این نتیجه دست یافته که معنای این واژه باید با واکاوی در کتب لغت، تفسیر و بافت آیات استخراج شود. در نهایت، با ارزیابی ترجمه­های فارسی معاصر و مشهور قرآن‌کریم (آیتی، رضایی، صفوی، فولادوند، مجتبوی، مشکینی، معزّی، مصباح­زاده و مکارم‌شیرازی)، موفقیت و عدم موفقیت آن­ها را در معادل­یابی این واژه ارزیابی نموده است.