دوره 5، شماره 9 - ( 1397 )                   جلد 5 شماره 9 صفحات 161-137 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Tabibi A, Rahimi Azin M, Masboogh S M. Analysis of Translations of Arafat prayer Based on Aeser's Aesthetic Theory. QHTS 2018; 5 (9) :137-161
URL: http://qhts.modares.ac.ir/article-10-6227-fa.html
طبیبی علیرضا، رحیمی آذین مرضیه، مسبوق سید مهدی. خوانش ترجمه های دعای عرفه در پرتو نظریۀ زیبایی شناسی دریافت آیزر. مطالعات ترجمه قرآن و حدیث. 1397; 5 (9) :137-161

URL: http://qhts.modares.ac.ir/article-10-6227-fa.html


1- استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه اراک
2- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا
3- استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا
چکیده:   (9260 مشاهده)
"زیبایی‌شناسی دریافت" ولفگانگ آیزر یکی از شاخه‌های مربوط به نظریۀ دریافت در زبان‌شناسی و ادبیات است. این نظریه با تأکید بر دریافت خواننده، در پی آن است که مترجم متن، به عنوان یکی از خوانندگان، چگونه و با چه روش‌هایی خلأها و شکاف‌های یک متن را براساس دریافت خود پر می‌کند. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی از نوع انتقادی و در پرتو نظریه ولفگانگ آیزر، ترجمه‌های آقایان شجاعی، الهی‌قمشه‌ای و مؤیدی، از دعای عرفه را به‌عنوان یک متن ادبی، برگزیده و پس از بررسی انواع شکاف‌های متن اصلی دعا، چگونگی بازتاب آن‌ها به زبان فارسی را واکاوی نموده است. برآیند پژوهش نشان داد که بخش مجازی زبان(استعاره، کنایه، مجاز مرسل و تشبیه) نامتعین‌ترین بخش دعاست و استعاره، بیشترین حجم شکاف زبانی را به خود اختصاص داده ‌است. مترجمان برای پر کردن این فضاهای خالی، از دو روش حذف و برجسته‌سازی بهره برده‌اند و از میان مترجمان، شجاعی، با ترجمه‌ای آزاد از این دعای شریفه، بیش از دیگران از روش برجسته‌سازی برای بازخوانی یا به اصطلاح سفیدخوانی فضاهای خالی استفاده کرده است.
متن کامل [PDF 1095 kb]   (2477 دریافت)    
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: هنر و علوم انسانی (عمومی)
دریافت: 1396/1/13 | پذیرش: 1396/10/25 | انتشار: 1397/6/28

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.