دوره 9، شماره 18 - ( 1401 )                   جلد 9 شماره 18 صفحات 243-204 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.24233757.1401.9.18.7.2

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
pashazadeh R, zoodranj_s ص, Saeidawi A. Application of Vinay and Darbelnet's Strategies in Translation of Holy Quran (a case study of Translations of Nematollah Salehi Najafabadi, Mohammad Ali Koosha, and Karim Zamani). QHTS 2023; 9 (18) :204-243
URL: http://qhts.modares.ac.ir/article-10-66835-fa.html
پاشازاده رضا، زودرنج صدیقه، سعیداوی علی. کاربست الگوی وینه و داربلنه در ترجمه ی قرآن کریم (بررسی موردی ترجمه های نعمت الله صالحی نجف آبادی، محمدعلی کوشا و کریم زمانی). مطالعات ترجمه قرآن و حدیث. 1401; 9 (18) :204-243

URL: http://qhts.modares.ac.ir/article-10-66835-fa.html

کاربست الگوی وینه و داربلنه در ترجمه ی قرآن کریم (بررسی موردی ترجمه های نعمت الله صالحی نجف آبادی، محمدعلی کوشا و کریم زمانی)
رضا پاشازاده1 ، صدیقه زودرنج 2، علی سعیداوی3
1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا همدان
2- استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا همدان ، zoodranj_s@yahoo.com
3- استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا همدان
چکیده:   (1219 مشاهده)
طی سالیان اخیر نظریه­ های ترجمه با هدف نظام­ مندیِ نقد ترجمه در قالب یک چارچوب مدون جهت ارزیابی ترجمه­ های قرآن استفاده شده­اند. نظریه ­پردازان ترجمه نیز با دیدگاه ­های متفاوت و گاه مشابه توانسته ­اند در این عرصه مؤثر واقع­ ­شوند. از این میان ژان پل وینه و ژان داربلنه در سال 1958 کتابی با عنوان «سبک ­شناسی تطبیقی فرانسه و انگلیسی» منتشر کردند که بعدها به منبع مهمی برای ترجمه­ پژوهان تبدیل ­شد. وینه و داربلنه در این اثر به معرفی تکنیک­ هایی پرداختند که هر مترجمی ناگزیر از آنها بهره می­برد. پژوهش حاضر پس از تبیین این تکنیک­ها و زیرشاخه­ های آن­ها، با روش توصیفی تحلیلی و مقابله­ ای به کیفیت کاربست آنها در ترجمه­ های سه مترجم قرآن کریم (صالحی، زمانی و کوشا) می ­پردازد و هدف از آن، تبیین چگونگی و میزان کاربرد الگوی ترجمه وینه و داربلنه در ترجمه­ های مورد بررسی است. یافته­ های پژوهش در پنج جزء پایانی قرآن کریم نشان می­ دهد؛ مترجمان با توجه به قداست متن قرآن و ویژگی­ های زبانی خاص آن، از ترجمه تحت­ اللفظی -که یکی از مؤلفه ­های ترجمه مستقیم است- بیش از سایر مؤلفه ­ها بهره برده ­اند. از سوی دیگر، تکنیک جابجایی (تغییر صورت) – به ­عنوان یکی از مؤلفه ­های ترجمه غیرمستقیم- به سبب تفاوت ساختار دستوری دو زبان عربی و فارسی، پس از ترجمه تحت­ اللفظی بیشترین بسامد را دارد؛ تکنیک غیرمستقیمِ همانندسازی نیز به سبب اشتراکات فرهنگی میان دو زبان و نیز ممنوعیت دخل و تصرف بیش از حد در قرآن، نسبت به سایر مؤلفه ­ها، بسامد کمتری دارد. از میان مترجمان یادشده، زمانی و کوشا بیش از صالحی، از روش­های ترجمه غیرمستقیم بهره برده ­اند.

 
واژه‌های کلیدی: قرآن کریم، الگوی ترجمه‌ی وینه و داربلنه، صالحی نجف‌آبادی، کریم زمانی، محمدعلی کوشا
متن کامل [PDF 957 kb]   (375 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: هنر و علوم انسانی (عمومی)
دریافت: 1401/10/26 | پذیرش: 1402/2/23 | انتشار: 1401/12/10
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.